Resumen
Unha boa parte da obra de Xosé Neira Vilas (1928) aliméntase dos seus recordos de infancia: a pequena aldea de Gres á beira do Ulla, que deixou en sendo mozo para emigrar a América en 1949. O escritor volve teimosamente sobre a memoria, agrandada dende a distancia, porque aquí están as raíces, a pequena patria, o principio do mundo. En Aqueles anos do Moncho, publicada por primeira vez en 1977, Neira Vilas recrea de novo aquelas paisaxes nativas que tan ben coñece, homes e mulleres, íntimas xeografías, a sombra do medo e a guerra civil a través do corazón do neno. A madurez plena dun dos nosos clásicos vivos.<
