Resumen
Unha badalada solitaria da Berenguela, a campá principal da Catedral, indicoulle a Sara que era o momento de volver á casa para a comida. Así que se despediu dos amigos cos que xogaba á biscura polos soportais da Rúa do Vilar e, abrazando forte a coella de trapo coa que súa nai a agasallara ao pouco de nacer e á que non deixaba por moito que xa estivese ben deteriorada, botou a andar cara ao seu fogar. Quedounos sen dicir que unha das primeiras palabras que pronunciara Sara cando arrincou a falar fora o nome da coella: Mimia.
Na praza das Praterías escoitou o burbullar da auga da fonte e, cando mirou para ela, deuse conta de que Branco de Cores estaba a chiscarlle un ollo, así que decidiu achegarse ata o seu amigo para saudalo.
-¿Onde vas con tanta présa? –preguntou o cabalo balanceando no ar a súa cola de cores…
<
