Resumen
O trasno de Alqueidón, ilustrada de forma realista por Miguelanxo Prado, contén tres contos (o que dá título ó volume, Neve na Amaía e Chave de Ponte, Chave de Carballo) que teñen como elemento unificador desenvolverse, todos eles, no territorio do val da Amaía, ás beiras do río Sar, onde se encontran Alqueidón, Chave de Ponte, Bastavales ou Ortoño. O primeiro dos contos, O trasno de Alqueidón, nárranos a historia de dous irmáns, Inés e Diego, que levan varios días sen durmir por culpa dun trasno. A súa avoa aconséllalles que poñan unha cunca de arroz para que o trasno bata con ela, o que sen, dubida, anoxará ó trasno porque este tipo de criaturas non sabe contar. A idea da avoa dá resultado, pero a Inés dalle moita pena, e decide ensinar ó trasno a contar ata cinco. O segundo dos contos, Neve na Amaía, utiliza a estructura acumulativa dos contos tradicionais. Berta, unha rapaza que vivía coa súa avoa, sae da súa casa, nun día de frío tremendo, a pedirlle uns tizóns para acende-lo lume ó seu veciño, o señor Tomé. Este, a cambio, pídelle uns groliños de auga que canta. Berta atopará a un grilo que a levará á fonte de Ortoño, que lle pedirá, a cambio da auga que canta, unha presiña da terra que soña...O terceiro dos contos, Chave de Ponte, Chave de Carballo, narra como unha rapazota chamada Minia, vai á procura de Fran, o seu gato desaparecido. Atopará no seu camiño co liñaceiro, a píntega e ó señor rato.<
