Resumen
Uli está farto de que seu pai sempre lle diga o mesmo. Sempre o mesmo. Cada vez que ten un pensamento que o ilusiona, un desexo de que as cousas cambien, sempre ten que escoitar: ¡Ti aínda cres nos peixes de cores! Uli pensa que ten que demostrarlle a seu pai que hai algo máis que o diñeiro, o traballo e os negocios... Ten que atopar os peixes de cores. Na súa viaxe atopa un vento exiliado, unha rapaza que toca o saxo, un vello que ama o mar rodeado de sereas, a un neno da guerra... Tódolos que temos pequenas e grandes ilusións andamos tralos peixes de cores. E atopalos ten moito de rebeldía.
