Resumen
Lembran a aquel personaxe de Bertold Brecht que na maleta levaba un tixolo para amosar como era a súa casa. Tasha agasállanos con artesanías tiradas das súas tradicións como pobo nómade; Saleh Nafe cunha arcaíca gravadora e Mulei nos controis da Radio Nacional Saharauí queren facernos un oco nas ondas; Ahmed Bubut mostra cicatrices como medallas gañadas na guerra contra a ocupación de Marrocos; Aixa endózanos o padal con saborosos pratos e memorias de nenez no Sahara colonial; Meimina desvélase para acadar o soño da alfabetización plena nos campamentos; Mohameda Alí, humildemente, deixa constancia da súa indiscutible autoridade na daira de Mahbes; Mohamed Yeslem aínda conserva un sotaque cubano de cando aprendeu medicina na Habana mentres fai funcionar un hospital entre o siroco e a escaseza; Omar ofrece froitos inimaxinados dunha horta imposible no deserto;entre a melfa de Embarca Hamudi descúbrese que as mulleres son a cerna da República Árabe Saharauí Democrática e da Fronte Polisario; Aziz expón retratos dos desaparecidos nas cadeas marroquís; nos xogos de Fatma agroman a señardade e as alegrías das vacacións pasadas no mar de Vigo; Brahim Gali desprega a cartografía da estratexia do alacrán contra o poderío militar marroquino... e así moitos e moitas máis. Todos e todas agasállanos con té: primeiro, amargo como a vida, logo doce como o amor e, finalmente, suave, din, como a morte ou os soños.
